Hoe is het momenteel met de balans tussen behoud en vernieuwing?
In elk team, elke organisatie, elk land is er een evenwicht tussen behoud-krachten en vernieuwingskrachten. Dit is een dynamisch evenwicht; de balans is beweeglijk. De behoudkrachten zijn van belang om ons een fundament te geven. Oude vertrouwde inzichten, waarden en leerervaringen horen hier bij. Het is logischerwijs een conservatieve kracht, conserveren van het goede uit het verleden. Lessen uit het verleden benutten. Vaak geven deze krachten verbinding, voorspelbaarheid en veiligheid, doordat men samen voelt dat het verleden zich uitstrekt naar de toekomst. De vernieuwingskrachten zijn van belang omdat elke context verandert, en lessen uit het verleden niet altijd toereikend zijn voor de problemen van nu en morgen. Experimenteren en ervan leren, loslaten van het oude en zo kansen geven aan het nieuwe. Deze krachten geven energie, brengen nieuwe kansen aan het licht en geven hoop.
Behoud en Vernieuwing in tijden van crisis
In tijden van crisis worden vaak de behoudkrachten geactiveerd. Voorbeelden zijn er nu te over; behoud van grote bedrijven, behoud van dienstverbanden voor mensen in loondienst, behoud van inkomen etc. En natuurlijk roept ook de andere kracht dan om aandacht: wordt het nu niet tijd om een nieuwe weg in te slaan, met een basisinkomen, en bedrijven die ons ecosysteem niet belasten? Start-ups supporten in plaats van de vertrouwde bedrijven uit de ‘oude’ tijd?
Organisaties en teams zijn ‘vitaal’ als deze twee krachten zich niet vast-zetten. Als geleerd wordt van beide bronnen van informatie. Als behoud en vernieuwing er beiden mogen zijn. Anders krijg je een breuk, waarbij een deel zich met de ene kant, en een ander deel zich met de andere kant verbindt. En natuurlijk past verkettering van de andere kant daarbij.
Laten we voorkomen dat behoudende en vernieuwende inzichten met elkaar gaan concurreren, dat ouderen en jongeren, mensen die hun baan en werk willen behouden en mensen die kansen willen hebben om iets nieuws te starten elkaar als bedreiging zien. Meer dan ooit is het je kunnen verplaatsen in de standpunten, gevoelens en inzichten van de ander van belang voor de vitaliteit van ons als geheel. Vernieuwing wint aan kracht door te rusten op het verleden. Anders krijg je chaos. Die altijd juist weer sterke ’terug naar hoe het was’-krachten op roept.