Words create worlds… Bij het woord ’team’ komen meteen gevoelens en woorden naar boven; “samen”, “1+1=3”, “elkaar benutten”, elkaar inspireren”, “veilig”, “lief en leed delen”, en vooral warme gevoelens. Leg dat naast de realiteit en dan ben je ontevreden, en voor je het weet ben je aan de slag met een teamcoach.
De eerste vraag is dan ook: moeten jullie samen een team vormen, of gewoon beter samen-werken? En als je dan al die mooie woorden pakt: hoe realistisch en noodzakelijk is dat voor jullie, wetend dat jullie allen op andere locaties werken, en bovendien met elkaar uit 20 mensen bestaan? Enne, ik zie dat jullie ook andere functies hebben, zelfs met een ander functieniveau, natuurlijk zijn jullie als mens gelijkwaardig, maar jullie zijn echt niet gelijk, hoor… Misschien kunnen we eens kijken naar de kleinste logische, samenhangende delen (subteams), en die versterken, waarbij jullie precies zoveel samenhang gaan realiseren als nodig is voor jullie gemeenschappelijke taak? En als we dan bruggen bouwen tussen die kleinere delen, ook weer precies zoals kloppend is voor de grotere opdracht waarvoor jullie elkaar nodig hebben? En mogen we dan misschien ook kijken welk subteam leidend is in wat er gebeurt, en welk subteam ondersteunend of faciliterend is?
Kloven zijn niet altijd verkeerd en veiligheid kun je ook in je subteam vinden, waardoor je ook in de grote (‘onveilige’) groep je zegje durft doen, omdat je je immers gesteund weet door je eigen subteam. Zo wordt 1+1 toch nog 3!